تهیه مواد اولیه: ماده‌ی اولیه‌ی آجر نما عمدتاً خاک رس است و بیشتر از خاک رس آبرفتی استفاده می‌شود. خاک رس آبرفتی همانطور که از اسمش مشخص است در نزدیکی سطح زمین یافت می‌شود و بیشتر آجرهای رسی به کمک آن تولید می‌شود. ولی بود و نبود این مواد و درصدشان باید در خاک بررسی شود.
ماسه: که از تاأیر عمل فرسایش هوازدگی بر سنگ‌های سیلیسی حاصل می‌شود در حقیقت استخوان‌بندی آجر می‌باشد. در صورت افزایش مقدار آن آجر ترد و پوک می‌شود و ضمناً دانه‌های درشت ماسه در گل آجر در هنگام پختن منبسط و موجب ایجاد ترک‌های ریز در آجر می‌شوند.
آهک: در خاک رس و گل آهک وجود دارد. در صورتی که به صورت دانه ریز، یکنواخت و همگن باشد موجب روشن شدن رنگ آجر می‌شود و افزایش مقدار آن نقش گداز‌آور دارد. وجود دانه‌های درشت آهک در گل آجر پس از پختن آهک زنده تولید می‌کند. آهک زنده در هنگام استفاده از آجر، آب ملات را به خود می‌کشد وتولید هیدرواکسید آهک یا آهک شکفته می‌کند، که بسته به خلوص سنگ 25/1 تا 5/3 برابر حجم اولیه را به دست می آورد و موجب ترکیدن آجر می‌شود. به این پدیده آلوئک آجر می‌گویند.
ترکیبات سولفاتی: به مقدار کم بی‌ضرر است و در صورت افزایش، تولید یون اسیدی می‌نمایند و به آجر و ملات آسیب می‌رسانند.
ترکیبات آهن‌دار: نقش گداز‌آور دارند و رنگ محصول را به قرمز نزدیک می‌کنند.
نباتات و ریشه‌ی گیاهان: ممکن است در گل آجر ریشه‌ی گیاهان وجود داشته باشند که در حرارت کوره می‌سوزند و آجر پوک می‌شود. پس از تهیه‌ی ماده ی اولیه آن را الک و خوب آسیاب می‌کنند تا نرم و یکنواخت شود.
ژیپس: این کانی در مرحله‌ی پخت با از دست دادن آب به سانیت تبدیل می‌شود. با جذب آب و رطوبت (در زمان کاربرد) با سانیت هیدراته شده و به ژیپس تبدیل می‌شود. این عمل با افزایش حجم همراه بوده و در سطح اجر یک قشر تشکیل می‌شود.
پیریت: پیریت در مرحله‌ی پخت به سولفات، اکسیده شده و سولفات با CaO تشکیل ژیپس و سایر نمک‌ها هنگام کاربرد به صورت قشری سفید ظاهر می‌شود. در صورتی که میزان پیریت زیاد باشد، هنگام پخت گاز so2 از آجر متصاعد خواهد شد که این باعث تورم در سطح آجر می‌شود.
میزان آهن: آهن موجب کاهش دمای ذوب می‌شود. مقدار آهن برحسب نوع مواد باید بررسی و مشخص شود.
کربن: کربن در مواد اولیه به صورت زغال، لیگنیت و سایر مواد آلی موجود است و کاهش سوخت مصرفی و تغییرات رنگ را موجب می‌شود.