کوره‌ی توده‌ای:
در این روش نوبتی پخت ابتدا کوره با آجرهای تازه پر می‌شود و سپس کار پخت آغاز می‌گردد. پس از پخته‌شدن آجرها با آتش، آنها را از کوره خارج می‌کنند و چرخه عملیات مجدداً از سر گرفته می‌شود. این کوره دارای قاعده مستطیلی با حفره‌های آتش کاری هست که با خاکه کک پر می‌شوند. ضمناً در طی فرآیند در معرض آب و هوا قراردادن خاک رس نیز به آن خاکه کک افزوده می‌شود. آجرهای خشک شده نپخته بر روی لبه‌ی خود به صورت دیواری به ارتفاع تقریبا 3 متر بر روی خاکه کک گسترده شده‌ی کف کوره چیده می‌شود. آجرهای سطوح خارجی توده طوری چیده می‌شوند که که به سمت داخل متمایل باشند.
در مرحله‌ی آخر برای حفاظت از آجرها درون کوره در برابر باد و باران، جلوی سطح جانبی و روی قسمت فوقانی کوره آجرهای نیم‌پخته چیده می‌شود. سپس خاک کک کف توده‌ی آجر چیده شده مشتعل می‌گردد و با افزایش تدریجی دما، خاک کک مخلوط شده با خاک رس آجرها نیز آتش می‌گیرند و بدین ترتیب ترکیبات شیمیایی درون خاک رس در اثر گرما تغییر می‌کند و محصولی سخت و متراکم به وجود می‌آید. گاهی اوقات این آجرها را می‌توان از روی وصله‌های کوچک خاک کک سوخته‌ی روی سطوح آنها تشخیص داد.
کوره‌ی اسکاتلندی:
روش پخت آجرها در این نوع کوره تا حدودی شبیه پخت توده‌ای است، به جز آنکه آجرها در داخل یک چهار دیواری به همراه یک دریچه انتهایی پخته می‌شوند که در زمان پخت مسدود می‌گردد. در این حالت زغال سنگ از سوراخ‌های آتشکاری در قسمت تحتانی دو دیوار جانبی تغذیه می‌شود. برای حفاظت از آجرهای تازه در برابر تأثیرات آب و هوایی در زمان پخت، بر روی قسمت فوقانی آنها آجرهای پخته چیده می‌شود.
.jpg)
کوره‌ی نوبتی با کشش هوای رو به پایین:
این کوره ی حلقوی با سقفی گنبدی است که سوراخ‌های آتشکاری آن دور تا دور قسمت تحتانی دیوارها قرار دارد و در ضمن دارای یک دریچه دسترسی است که در زمان پخت مسدود می‌گردد. کف کوره سوراخ‌دار است و به کمک مجاری دودکش به میله دودکش متصل می‌گردد. سوخت مورد استفاده پخت معمولاً زغال سنگ است، اما در سال‌های اخیر از نفت نیز استفاده می‌شود با بارگیری‌کردن کوره، دریچه مسدود و آتش روشن می‌شود در دماهای بالای پخت، گازهای سردتر به خاطر چگالی بیشتر، گازهای داغ را به سمت بالا به سمت سقف کوره می‌رانند و گازهای سردتر به هنگام حرکت به سمت پائین از کف سوراخ‌دار کوره عبور کرده و از طریق مجرای دودکش به میله دودکش منتقل و از آن خارج می‌گردد. در این کوره می‌توان به دماهای بالایی دست یافت و آجرهای سخت پختی تولید کرد. در این روش، کار پخت آجرها از ابتدا تا انتها معمولاً در حدود ده روز به طول می‌انجامد. در ضمن به خاطر دماهای بالای قابل دسترس این نوع کوره از آن می‌توان برای تولید مصالح سفالی لعاب نمکی نیز استفاده کرد. این کوره برای بازده تولید بالای آجر ابداً مناسب نیست.
.jpg)
کوره‌ی پیوسته:
در این نوع کوره آجرهای نپخته بر روی واگونتهای فولادی بار می‌شوند. این واگونتها با تشکیل یک خط پیوسته از داخل اتاقک طویلی عبور می‌کنند که در میانه طول آن یک منطقه آتشکاری وجود دارد. واگونتها به آهستگی از میان کوره عبور می‌کنند و تا رسیدن به منطقه آتشکاری به تدریج گرم می‌شوند. بدین ترتیب آجرها پخته می‌شوند و پیش از خارج‌شدن از انتهای دیگر کوره به صورت تدریجی تا حدودی سرد می‌شوند.
انواع آجر
و اما کوره‌ای که در ایران بسیار زیاد دیده می‌شود کوره‌ی هوفمان است که توضیح کامل آن به شرح زیر است:
همانطور که گفته شد، این کوره دارای 2 تونل به موازات هم بود که فقط در اتاقک اول و آخر این 2 تونل به هم وصل می‌شوند. البته در طول هر تونل صفحه‌های مسدود کننده هوا وجود دارد که تونل را به اتاقک‌های تقریباً مجزا تبدیل کند. شکل روبرو پلان یک کوره‌ی هوفمان است.
سقف این تونل به صورت ضربی است: هر اتاقک دارای یک میله‌ی دودکش منفرد است. پس از خشک شدن خشت‌ها آنها را به طوری درون کوره می‌چینند که بین آنها فاصله وجود دارد تا گازهای داغ و شعله بتواند از لای آنها عبور کند. روی سقف این کوره‌ها چندین سوراخ موجود است که این سوراخ‌ها در اصل محل تزریق سوخت می‌باشد. پس از چیدن کامل خشت، در این اتاقک‌ها به وسیله‌ی آجر کاملا مسدود می‌کنند.
سوخت این کوره‌ها نفت سیاه است از آنجا که نفت سیاه کمی سفت است، قبل از هرچه، آن را گرم می‌کنند. سپس تصفیه کرده و به وسیله‌ی لوله بالای پشت بام کوره می فرستند. لوله‌کشی به شکلی است که تقریباً برای هر اتاقک 6 لوله‌ی نفت موجود است و اما سوخت به وسیله‌ی سوخت‌پاشی‌ها تزریق می‌شود. به این شکل که 6 دسته ی سوخت‌پاشی برروی 6 سوراخ بالای اتاقک (که قبلا هم گفته شد) قرار می‌گیرد. در ابتدا چون آتش سطح پائین کوره را گرفته، سوخت تزریق می‌شود. سپس که آتش به سمت بالا آمد سوخت به صورت پودر شده نفت را به داخل کوره می‌فرستد و در این حال انفجارهای بسیار قوی در کوره رخ می‌دهد که باعث لرزش شدید در دیوارها می‌شود.
و اما وظیفه‌ی دودکش‌ها. فنتیاتورها به دودکش‌ها کمک می‌کنند تا هوا را به بیرون بکشند به شکل توجه کنید. اتاقک‌های 1 و 2 و3 و 4 در حال پختن آجر هستند. که اتاقک 1 دمای بسیار بالا و اتاقک 2 بالا و اتاقک 3 پایین و 4 بسیار پایین دارد دودکش اتاقک 4 هم هوا را به بیرون می‌کشد ولی از آنجا که در مسدودکننده‌ی بالا بسته است، دودکش مجبور است هوا از اتاقک 3 بگیرد. پس آتش را نیز به این سمت می‌کشد. به این صورت آتش وارد اتاقک 4 می‌شود. بدین گونه همیشه چندین اتاق در این کوره‌ها روشن است و هرگز این چرخه نمی‌ایستد و در حال دور زدن است.